گاه گاهی که دلم تنگ و نگاهم ابریست ....کاش میشد که تورا میدیدم

وقتی چراغ قرمز است نباید راه بروی

این را به یاد داشته باش دوست من

ولی فکر میکنم

بد نباشه

اگر موقع چراغ قرمز

کمی بدوی!

مشت می‌کوبم بر در
پنجه می‌سایم بر پنجره‌ها
           من دچار خفقانم، خفقان!

من به تنگ آمده‌ام، از همه چیز
بگذارید هواری بزنم،
-آآآآآآی!
      با شما هستم!
      این درها را باز کنید!
من به دنبال فضایی می‌گردم،
      لب بامی،
         سر کوهی،
             دل صحرایی
که در آنجا نفسی تازه کنم.
آه!
می‌خواهم فریاد بلندی بکشم
            که صدایم به شما هم برسد.
من هوارم را سر خواهم داد،
           چاره درد مرا باید این داد کند.
از شما خفتهء چند،
چه کسی می‌آید با من فریاد کند؟

بد بخت بی سواد شما را چه به سایت ،ابله گفتند سانسور نه اینکه مطلب طنز رو قیچی کنی ،با تو فاسد صحبت میکنم ،واژه ها در توصیف حقارت شما به زانو می افتند،آخه بی شعور طنز باعث رشد جامعه میشه،حق داری نفهمی بزرگتر تو که  نائب بر حق آقا ست اینطوره وای به حال تو،متاسفم برای خودم که نفهمیدم با دشمن طرفم یا احمق

  سکوت نمیدونم چی بگم و چگونه زحمات و مهربونی شما را جبران کنم ، قطعه ادبی، زیبا ودرخور حال من سروده شده وانتخاب شما موجب تسکین دل غمگینم شد،چرا ما با وجود چنین ادبیات قوی در مراسم سوگواری عزیزانمان تن به واژگان بیگانه دهیم ؟

واقعا لذت بردم سکوت جان ،سپاسگذارم